sayang

dahil hindi ako nakadalo sa rocKEumentary* (at first time ever kong umabsent sa UP event na 'to), naisipan kong magkaroon ng sarili kong version sa bahay. bumili ako ng GPS, yosi at syempre pa, nagpatugtog ako ng acoustic music sa laptop ko. perfect! pero iba pa rin pag nandun ka, nakiki-jam kasama ang mga kaibigan. 

*ang rocKEumentary ay isang acoustic night na inoorganisa ng Kappa Epsilon Fraternity and Sorority. dito nagkikita-kita ang mga tumutugtog, lasenggo at mahilig bumuga. 

bentedos

extraordinary ang araw na ito. una, dahil ngayong araw na 'to ako pinakamaagang nagising magmula nang gumraduate ako ng college. 6:30 ng umaga, gising na ako. naglaro na agad ang utak ko na sinabayan naman ng kanang kamay ko. bahala na kayong mag-isip jan. natigilan din ako agad pagtingin ko sa kalendaryo. 22 pala ngayon! at yun na nga, pangalawa sa dahilan kung bakit extraordinary ang araw na 'to ay dahil eksaktong isang taon na akong single. 

p.s.: hindi ko na po sinali ang mga nagdaang relasyon sa loob ng isang taon na umabot lamang ng utmost dalawang linggo.

SUPRAAAAAAAAHH!

galing dito ang pic.

iba ang laman ng panaginip ko ngayon. hindi makamundong kahayupan, hindi ikaw, hindi ako na hinahabol ng manananggal. SUPRA shoes, ito ang laman ng aking panaginip. hindi ko alam ang magiging itsura ko pag nagsuot ako nito, ang alam ko lang, gusto kong bumili. hmm. watch out!

telebabad

dalawang gabi pa lang tayong babad na babad sa telepono. tatawa, mag-aaway, tapos may magsosorry. pabalik-balik na usapan. may subtle sexual tension totoong pagkakaibigan, ramdam sa bawat salitang binibitawan.

 pero dahil panandalian kang nagself-exile, tatlong gabi akong makakapagpahinga bilang callboy. hanggang sa muli nating pag-uusap. ;)

ka-ek-ekan

     hindi talaga ako mahilig magdala ng bag. kahit nung nasa college pa ako, pumapasok ako ng walang dalang bag --- hindi dahil sa matalino ako (hindi talaga) kundi dahil tamad akong magdala ng bag. bukod sa bag ng aking laptop, clutch bag lang ang kaya kong dalhin, minsan naiiiwan pa kung san-san.

      pero paminsan, pag may lakad at kailangan na talagang magdala ng bag, ginagawa ko naman. at madalas, ito ang mga gamit na laman ng aking bag.

1. Bench Fix, para sa buhok

2. Biogenic Isopropyl Alcohol, baka kasi kung san-san mapadpad ang mga kamay ko

3. Perfumes, para mabango (malamang)

4. Travel toothbrush, para laging ready sa laban

5. Lighter, para sa yosi

6. Shades, oha shades talaga

7. Nichido concealer, para walang eyebags ang effect

8. Camera, baka sakaling may makita akong artista

     mas gusto ko pa rin maglakad nang walang dalang bag. ;)

ANONG PAKI NYO SA LONG HAIR KO?

naglinis ako ng drawer ko sa kwarto kanina. natigilan ako nang makita ko ang pictures ko noong 1st year college pa ako. isa lamang ito sa napakaraming long-hair pics ko. totoo, lampas-balikat ang buhok ko noong 1st year college. siguro nanibago ako sa kultura ng UP, walang rules sa itsura e. kaya tuloy, nagmukha akong taong-gubat. watchathenks? haha.

ngayon gusto ko ulit ang buhok na 'yan. kaso ayaw na ng lahat ang dati kong itsura. napamahal na sila sa mukha ko ngayon. weh! haha

*&%#%@*&

alam nyo ba na noong high school ako ay inaway ako ng bonggang-bongga ng aking teacher? take note, Home Economics teacher ko lang sya nung persyear pa ako pero fourth year na nya ako inaway. hindi ko alam kung bakit. siguro dahil may pagka maangas din ako pero kebs. pinagbintangan nya akong magnanakaw ng test paper. whatever, matalino ako (pagbigyan nyo ako, kailangan ko magmayabang ngayon. haha) at hindi ni minsan nasagi sa isip ko ang krimen na 'yon at alam ng buong klase na mabait ako at bruhilda talaga ang teacher kong 'yon. 

kaya kagabi, laking tuwa ko nang nakakuha ako ng picture ng hinayupak kong titser mula sa source ko na hindi ko na papangalanan. hanggang ngayon, kinamumuhian, kinasusuklaman at kina-what-have-you ko pa rin sya. 


osang, paki-tira nga ang titser na to. ito ang hindi dapat tinutularan na teacher e!

pakyu na lang muna! you don't look pretty in pink.

bugarette

isang linggo na akong hindi nakakahithit. achievement yun simula nang matuto akong malulong sa bisyong 'to. pero 3rd year college naman na ako nagsimula kaya keri pa. 

tinanong nga ako sa formspring.me account ko kung gano ako kalakas mag-yosi. ang sagot ko depende. kasi naman, pag nasa bahay, mas gugustuhin ko pa ang magporn movie kesa mag-yosi. kapag umiinom lang, napaparami ako at hindi naman madalas ang inuman ngayon so keri pa rin. at kapag nagdadrama sa pag-ibig, hindi ko na binibilang ang nayoyosi ko. saksi ang bedsheet ko na ginagawa kong ashtray sa mga kadramahang 'yon.

buga lang ng buga!

murahan

sa iskul ko noon, may tambayan ang mga bugarets at posers --- kina ate ling. isa lamang itong maliit na tindahan pero doon madalas tumatambay ang mga nagtatago sa mga mata ng office of the student affairs dahil sa smoking ban. kung hindi man nagyoyosi o tumatagay ang mga tao sa kina ate ling, tiyak tulog sila. 

maynard

elton

ako

pero nung last sem ko na sa skul, biglang may umiksena na sa lugar. mga studyante din -- persyear architecture -- na parang pumasok sa skul para kumuha ng hangin at ipasok ito sa ulo. airhead kung airhead. at ganito sila mag-usap:

arki1: putang-inang shet pare, kulang pa ang tulog ko.

arki2: fuck pare, pareho lang naman tayo. tang-inang draft kasi yon e, shet masyado.

(tapos may barkada pa silang t-bird na sisingit)

arki3: kaya nga mga dude, bat kasi nagshat pa tayo kagabi, 'ta nyo tuloy, inumaga ako sa plates ko. tang-inang-shit naman to o.

all: tang-inang-shetness-fuck-you-dude naman o!

ganyan sila mag-usap. mas marami pa ang mura kaysa sa pandiwa, pang-abay at pang-uri. promise, umiiinit ang ulo ko sa kanila.

gaya-gaya puto-maya

nainggit ako kay siegemalvar, erwinator at petiburges. kaya ngayon, may formspring.me na rin ako. click here. yehey! nasa bandang kanan lang sya ng site na 'to. sasagutin ko ang tanong nyo. oo, pipilitin ko. wala lang pakialamanan sa sagot ko ha? haha

ALTEREGO's birthday!

Mga parekoy at marekoy, isang taon na ang isa kong blog! Kaya naman tuwang-tuwa ako, bigtime! Biruin nyo umabot ako ng isang taon kaka-ingles dun. Potanginangshetness naman o. haha. Bisitahin nyo naman, may handaan doon. :) Kalahating buwan na lang at magcecelebrate din tayo dito. Yehey!

KOR-OHH!-NA-DAL

pumunta ulit ako sa koronadal city kanina. tumambling, nag-cartwheel, at kung anu-ano pa. mahal ko ang koronadal. dito ko unang nadiskubre ang mga hindi ko dapat nadiskubre sa buhay. dito ko unang naranasan ang mga bagay na hindi dapat nararanasan ng isang dies y sais anyos na bata (ehem). at dito, dito ako namulat sa katotohanan. (ang mga linyang ito ay pandagdag lamang sa drama ng blog na 'to.) 

pagkatapos ng limang taon, malaki na ang pinagbago ng koronadal. masaya na ang nightlife. dabest na ang edifices at iba pang establishments (lalo na ang bagong building ng BIR, DepEd at City Hall). may bonggang resorts na. mura lang ang sine; promise, mas mahal pa ang siopao kaysa sa sine. pero isa lang ang hindi nagbabago sa lugar, ang tricycle nila. hindi ko rin alam kung bakit. 

perya

pyesta na naman sa poland*. may perya ulit. masaya. maraming tao, maraming rides, maraming balut at popcorn, at maraming jologs at jologettes. kung hindi ko pinagdrive ang mama at ang kapatid kong babae, hindi siguro ako makakapunta ng perya. hindi naman kasi ako mahilig sa rides at hindi ako kailanman natuwa sa loob ng perya.

alam ng mga close friends ko kung bakit hindi ako naaaliw sa ferris wheel at iba pang rides. takot ako sa heights. sa totoo lang, hindi ko trip ang pool na may slides. hindi rin sumagi sa isip ko na mag-zipline. at ito pa, takot pa rin ako hanggang ngayon na bumaba gamit ang escalator. nakakahiyang aminin pero totoo. 

mas humina ang tuhod ko nang nakita ko ang ride na ito sa perya. hindi ko alam anong tawag nila dito. basta kailangan nakatayo ang sasakay at iiikot ka ng bonggang-bongga diagonally. 'di bale na lang. mas gugustuhin ko pang mahulog sa'yo ng ilang ulit. naks, humirit pa.

*poland ang term namin sa polomolok para hindi masyadong mabantot pakinggan. 

top 13

kapag tinatanong ako kung taga san ako, gensan ang sinasagot ko. kasi naman pag sinabi kong polomolok, marami pang follow-up questions sigurado. nondescript kasi e. home to pineapples ang pinanggalingan ko; nandito kasi ang DOLE Philippines. kahit anong layo ng tingin mo, pinya at pinya lang lahat ang matatanaw mo. 

pero kahit pa pinupulot lang kahit saan ang pinya dito sa amin, never ko itong nagustuhan. never din itong nasali sa top 10 favorite fruits ko, o kahit top 12. ewan ko. hindi ko alam kung bakit. mas masarap pa rin ang durian, apple, at melon. kaya naman kahit anong gawin mong pagpapainggit sa akin, hindi ko kailanman sasabihing 'patikim ng pinya mo!'